17 ağustos 1999 marmara depremi

allah bir daha böyle bir afet yaşatmasın.

bugün yıldönümü. yaklaşık 3 saat sonra, ülke tarihinin en acı olaylarından biri yaşanacak. unutmadık, unutmayacağız. sesiniz hala kulaklarımızda.

allah bir daha yaşatmasın bu ülkeye böyle bir olay. inşallah böyle büyük kayıpları bir daha yaşamayız.

mekanları cennet olsun allah geride kalanlarına sabır versin. bir daha böyle acı olaylar yaşamayız umarım.

her yıldönümünde insana uyku uyutmayan büyük felaket.allah yaşatmasın bir daha.

16 sene oldu. bizzat yaşamadım ama televizyonda gördüğüm görüntüler dün gibi aklımda. bu ülkede yaşanan acı olaylardan hiç ders alınmıyor maalesef. özel iletişim vergisi adında depremden korunmak için vergi toplanmaya başlandı. daha sonra o vergilerle yol yapıldığını öğrendik. istanbul'da depremde toplanacak alanlardan çoğu binalarla dolu şuan. yarın ne olacak bilmiyoruz, ülke büyük fay hatlarının göbeğinde ve hiçbir şey yapılmıyor. her felaketin ardından allah bir daha yaşatmasın demekle kurtulamıyoruz. ölüm acısını hiçbir şey geçirmiyor. hayat bir şekilde devam ediyor ama o yumru hep boğazında kalıyor. çok klişe olabilir ama japonya da deprem ülkesi oradaki insanların burnu bile kanamazken bizim niye canlarımız gidiyor? mekanları cennet olsun.

hala unutulamayandır, türkiyenin yakın tarihinde gördüğü en büyük felakettir hiç şüphesiz. yaklaşık 20.000 insan hayatını kaybetmiş, yüzbinlerce insan yaralanmış, yüzbinlerce enkaz oluşmuştur. depremin ardından geçici deprem vergisi getirilmiştir. 15 yıldır geçicidir kendisi. bir türlü geçememiştir. vergiye ek olarak bir de zorunlu sigorta getirilmiştir. doğal afet sigortaları kurumu vergiye ek olarak sigorta işlerini yürütmek üzere kurulmuştur. kaddafi'den saddam'a, japonya'dan yunanistan'a pek çok ülkeden yardım malzemesi gelmiş, japonya, ırak gibi birkaç ülke bedelsiz olarak, türkiye devletinin gösterdiği alanlarda geniş çaplı konutlar inşa etmiştir. devletimiz ise bu bedelsiz konutları depremde evini kaybeden insanlara parayla satmıştır. yıkılan binaların arsaları, yine müteahhitlerce ucuza kapatılmış ve yerleri yeni binalarla doldurulmuştur. gönderilen yardım malzemelerinin bir kısmı belli kesimlerce saklanmış ve ortamın soğumasının ardından piyasaya ticari mal olarak sunulmuştur. pek çok müteahhite malzemeden çalma, hileli malzeme kullanma vb vb nedenlerle binaların yıkılması nedeniyle ölen insanlardan dolayı taksirle adam öldürmeden dava açılmış, büyük çoğunluğu sürüncemede kalmış, zaman aşımından düşmüş, sanıkların pek çoğu ülkeden kaçmış, kaçmayanlardan birkaçı yargılanmış, içlerinde sadece medyada en fazla dillendiren müteahhit olan veli göçer hapis cezası almıştır. hiçbir şey değişmemiştir. ülkenin bir takım yerlerinden insanlar deprem bölgelerine kamyonlarla yağma için gelmiştir. terk edilen evlerdeki eşyaları çalan, boruları, sayaçları kesen, ölen insanların üzerlerindeki ziynet eşyalarını çalan hainlere sahip olduğumuz bir kez daha görülmüştür. ( söylentilere göre, arama kurtarma çalışmalarında enkaz altından kolu çıkmış bir cesedin bileğindeki bileziği almaya çalışan bir er, durumu gören bir başka er tarafından vurulmuştur.) fiyaskodur, acıdır, unutulmayan, unutulamayacak olandır...

sakarya da bir müzesi var. orada deprem yaşamak isterseniz bir sistem var. girip oturup denedik en yükseğine kadar ve bir deprem olsa ben kalpten gidermişim herhalde. gerçekten büyük zorluk o depremden sağ kurtulanlara allah sabır versin yakınlarını kaybedenlere. ayrıca müze girişinde bir defter var yazmak istediklerinizi duygularınızı yazıyorsunuz. girip uğrarsanız yazın bence. müze boyunca o korku dolu endişeli anları yaşıyor gibisiniz şehrin enkaz fotoğrafları var kocaman bir yerde ölenlerin adları var teker teker hepsine bakmaya vaktim olmadı ama çoğunu okuyup andım. dışardan bakıncada muze yamuk duruyor valla anlamlı ve hoş bir müze.

depremin yaşandığı yerde gölcükte oturuyorum, bilen bilir kavaklıda o yıllarda bir çok bina deniz doldurularak yapılmış,buralarda bir söz vardır "deniz kendinden çalınanı geri alır."o gece deniz kavaklıda iki sokağı yutmuş. mesala ben o denizin içindeki salıncakları unutamıyorum. kocaelinde olimpik buz pisti var deprem zamanı ölenleri koymuşlar piste kokmasın,çoğu insan tüpraşın patlamasından korkup kaçmış enkaz altında kalan insanlar yardım beklerken ölmüş. o zamanlar yalovada deniz kenarında oturuyorduk annem alev topu yükseldi denizden der her aklına geldiğinde,babam camları taşlıyorlar sandım demişti. bir arkadaşım annesini,diğer arkadaşım ablasını kaybetti mekanları cennet olsun. az önce arkadaşım "depremden kalan dolapalar" diye bir görüntü atmış. her yıl bu şehirdeki insanların içi biraz daha buruklaşıyor. deprem bölgesinde yaşıyoruz,bilinçlenmeliyiz arkadaşlar. iş işten geçtikten sonra içimiz acımasın diye bilinçlenmeliyiz

başımdan geçen olaya şöyle başlamak istiyorum. biz kalabalık bi aileyiz daha önceki entriylerim de bahsetmiştim. deprem günü annemle babam bütün kardeşlerimi dışarı çıkarmış. annem kardeşlerimi tek tek saymaya başlamış 1..2..3..4.. ..6..7.. aa bi kişi yok. evet o kişi bendim evde unutulmustum. sonrasında gelip beni de alıp doğru boş araziye. biz de günlerce parkta çimenlikte kaldık . bi ara kamyonetin arkasin da dahi yattığımı hatırlıyorum. hiç unutmam depremden sonra arkadaslarla konuşulan konu sadece deprem di. 6 yaşında çocuklardık ama hepimiz deprem olur diye korkuyorduk. allah o günleri devletimize bi daha yaşatmasın inşallah.

tek evden 9 kayıbımız çıktı, daha 4 yaşındaydım ama olan şeylerin farkındaydım. kaç ay çadırlarda kaldık, kaç kişi çadırlarda eğitim gördü. babannemin, halalarımın cesetlerinin başında ağlamasını hala unutamam. 1 yıl ağladı o kadın. umarım birdaha yaşanmaz, yaşanda bile tedbirli olalım, en az zararla atlatalım

futbolcu bir abimiz var. deprem zamanı ailecek sakarya da yasıyorlardı. tam o gün yeni takımına gelmek icin ailesinden ayrılmıstı. annesi onun hasretinden o gece onun yatağında yatmıs. deprem olunca o tarafta göçük altında kalmış ve vefat etmis. evdeki diğer herkes yasıyor sükür. bu ecel tabiki hepimiz geldik gidiyoruz ama ilk dinlediğimde hüngür hüngür ağlamıstım hala da gözlerim dolar. o abim o gün hic tanımadığı biryere gelmis, ailesini bırakmıs zaten üzgün yapayalnız. sonra bi haber duyuluyor deprem olmus. tabii uzun süre hic bir sekilde ugrasamıyor. sonraki gün cıkıp gidiyor evine acı haberi alıyor. icim parcalanıyor be sevdiklerimizle her dknın kıymetini bilmeliyiz baska diyecek bir söz, yapacak birsey yok...

bu gerçekse (ki büyük bir ihtimal) vay amına koyim diyorum sadece. link (bkz: pizza gate) *** anlamayanlar için; marmara depremi'ne bill clinton gelmişti. hatta erkan adında küçük bir erkek çocukla fotoğraf falan çekilmişti. o ara sahte ambulanslarla falan türk çocuklar da kaçırılmış olabilir diyorlar. son çıkan şu pizza gate skandalından sonra. hatta kaçırıldı diyorlar.

bi evimizden 9 tane cenazemiz çıktı. çocuktum ama o gün büyüktüm, olgundum. en sevdiğim arkadaşımı kaybettim, halalarımı, yengelerimi, kuzenlerimi... bunlar şimdilik unutuldu ama ileride bundan daha feci bi deprem olacağı aşikar, istanbul bu konuda önlem almazsa maalesef çok büyük kayıplar olacak

bir ülkenin başına gelebilecek en kötü olaylardan biri. allah, ülkemize bir daha böyle bir afet yaşatmasın

rahmetle,saygıyla..

çok büyük bi çocuk değildim. hatırladıklarım büyük travmalarım muhtemelen. anlatılan şeyleri de tekrarlamak değil amacım. herhangi bi gün google üzerinden yığınla şey okuyabilirsiniz çünkü. ben senelerdir olan ve birkaç vakittir dikkatimi çeken bir şeyi paylaşmak istiyorum sadece. her sene, anma adı altında fotoğraflar görüyorum izmit’te, yürüyüş yolunda, genelde fethiye aşağısı. hatırladıklarım ise şu şekilde ilerliyor; başlarda insanlar durur, kimi duygulanır, birkaç orta yaşlı beyefendi banklara oturur ve dövünmeyi bırakıp direnmek gerektiğini tartışır, çocuklara gösterilir... yani ilgilenirdi insanlar. dün, sebebini tam belirleyemiyorum ama, dümdüz geçip giden insan yığınları gördüm. geçen sene de buna benzerdi. garip, sahiden. çünkü bazı şeyleri unutmamak insanı törpüler, sıkıştırır, acıtır ve ileri fırlatır. dövünelim demiyorum tabii, bunu anladınız. ama duyarsızlaşmayın da. alışmayın yani. alışmayalım. böyle ileri gidebiliriz çünkü, buna inanıyorum.

bugün yıl dönümü, üzerinden yirmi bir yıl geçti fakat kimileri için hâlâ geçmeyen acılara ve yaralara sahip gün olarak yüreklerde kaldı. o gece dayımı ve yengemi kaybedip arkalarından iki güzel insanın emaneti ile büyüdüm. bir gün kuzenimin oğluna “oğlum ben bir gecede ailemi kaybettim, değerini bil hayatın” dediğine şahit olmuştum. çok acı, allah bir daha bu millete böyle acılar yaşatmasın. ruhları şad olsun!

(#2362761) (bkz: sesimi duyan var mı ) Başka söyleyecek bir şey yok, Bazen hiçbir kelime anlatmaya yetmez, bu nokta çok farklı bir nokta Allah kimseye böyle bir şey yaşatmasın,

(#3911529) bugün bu acı günün yıl dönümü. allah bir daha bu millete bu acıları yaşatmasın. sevdiklerimi kaybetmekten çok korkuyorum. yıllar geçiyor gidiyor ama benim içimde buna dair korkular hep devam ediyor. herkesin bildiği gibi büyük istanbul depremi de bekleniyor fakat sadece bekleniyor. umuyorum ki bu ihmalkarsızlığın bedelini ağır ödemeyiz.

Resmi kayıtlara göre yaklaşık 18bin ölü 24bin yaralanma vakası var. 286bin ev 43bin işyeri hasar gördü. Resmi olmayan kayıtlara göre ise Ölü sayısı 50bin 100bin'e yakın yaralı var. Bu veriler depremin iç karartan verileri. Daha iç karartan kısmı ise: Depremde yapım hatalarından dolayı depremde göçen binaların müteaahitlerine toplamda: 2100 dava açılmış Bu davaların 1800 tanesi şu ya da bu sebepten cezasız kalmış Geriye kalan 300 davanın da 190 tanesi ertelenmiş sadece geri kalan 110 dava ceza ile sonuçlanmış. (Kaynak : Wikipedia) Küçük bir örnek: Depremin en ünlü müteahhitlerinden Veli Göçer'e yaklaşık 19 yıl hapis cezası verilmiş. 7buçuk yıl cezaevinde yattıktan sonra tahliye olmuş. Kendisi 195 kişinin ölümünden sorumlu. Düz hesap : Veli Göçer ihmalinden ötürü öldürdüğü her bir insan için sadece 36 gün cezaya çarptırılmış. Netice de her bir can için sadece 14 gün hapishanede yatmıştır. Diğer ufak tefek! örnekler: -36 kişinin öldüğü dava zaman aşımına uğradı -98 kişinin öldüğü sitede 2 sanığa verilen hapis cezaları ertelendi. -58 kişinin öldüğü apartmanda müteahhit hakkında verilen ceza ertelendi. -11 kişinin öldüğü dava zaman aşımına uğradı. Vs vs... Fazlası kat be kat vardır da eksiği yoktur. Şimdi işin -bana göre- en iç karartıcı kısmı: - Devlet -imkansızlıktan ya da iş bilmezlikten- o zaman da afetler konusunda yetersizdi şimdi de yetersiz, daha düne kadar şahit olduklarımız ortada, örnek vermeye gerek bile yok. - 99 depremine kadar şimdi olduğu gibi beklenen bir deprem ya da yapılan bir uyarı yoktu, varsa da şimdiki gibi dile getirilmiyordu. O yüzdendir ki alınan bir önlem, yapılan bir denetim yoktu. (Deniz kumundan yapılan binalar, denize sıfır yapılan siteler) Ama şimdi deprem olacağı biliniyor olmasına rağmen -benim gördüğüm- tek önlem para bastıran bina sakinlerinin binalarının kentsel dönüşümle yenilenmesi. İstanbul'un göbeğinde 99 depreminde deprem anında kaçıp, deprem sonrasında da çadır kurup haftalarca geçici olarak konakladığımız alanlardan kalan sadece mahalledeki caminin bahçesindeki alan, gerçi oranın da çimenlik alanının büyük bir kısmını restore edip! arnavut kaldırımı yaptılar ya. Ulan aklı başında bir insan evladı çimen ve kum üzerine kurulu dinlenme alanı ve çocuk parkını neden arnavut kaldırımı ile piç eder ki? - 99 depreminde çoğunluk olarak iletişim aracı ev telefonlarıydı, şimdi ise cep telefonları ama, ama örneğin -tarihini tam kestiremesem de- 2 sene önce İstanbul'da olan küçük şiddetli bir depremde anneme telefonla ulaşmam yarım saatten fazla sürmüştü. Her konuda altyapı yetersiz. - Deprem anı ve sonrası için o zaman da kimse ne yapacağını bilmiyordu, şimdi de bilmiyor. Hem de hiç kimse bilmiyor. Bahsettiğim sıradan bir vatandaş değil, koca devletin koca bakanı bile bilmiyor. link - Yukarıdaki örneklerde olduğu gibi 99'da da felaketin sorumluları bir şekilde cezalardan yırtıyor, sorumlular hayatlarına hiç bir şey olmamış gibi devam ediyordu. Şimdi, en basitinden Soma'daki sorumluların aldıkları cezalara ufak bir göz atmak yeterli olur. Ya da 38 kişinin öldüğü tren kazası sonrası Ulaştırma Bakanı'nın çıkıp "ben rahatım, direksiyonun başında ben mi vardım kardeşim" diye açıklama yapmasını da hatırlayabiliriz. Korkum şu ki, deprem anında can veren insanın katlarca fazlasını deprem sonrası yanlış müdahaleden ya da yetersiz, yetişemeyen müdahaleden ve belki de 99'daki depremde olduğu gibi insanların canını kurtarmak yerine mal peşine düşen yağma yapan insanlar yüzünden veririz. He bu arada Kanal Istanbul için geçen sene hesaplanan 75 milyar lira ile ne tür önlemler alınabilir, ne tür felaketlerin önüne geçilebilirdi?